
Na Rik's onbewuste evocatie van de Hand of Glory-sigil in zijn laatste post, is het mijn beurt om ode te brengen aan Malle Morrison's esoterische epos, middels mijn meest geliefde prentje van eigen productie tot op heden. Voor immer verloren in de gouden dageraad van Venice Beach, voor immer de blik hoopvol gericht op wat nog komen moet.
I'm with you in Bloggia, where you laugh at this invisible humor.
- Bam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten